மன்மோகனுக்கு ஒரு ‘ஓ’ போடுவோம்!

இந்திய மக்கள் உணவுப் பஞ்சத்தால் பாதிக்கப்படக்கூடாது. எத்தகைய வறுமை நிலையில் அவர்கள் இருக்கவைக்கப்பட்டிருந்தாலும் பசியில் அவர்கள் வாடக்கூடாது. “தனியொரு மனிதனுக்கு உணவில்லை என்றால்...” என்ற பாரதியின் ‘வழியில்’ வந்த ‘பாரதப்’ பிரதமர், வறுமைக்கோட்டிற்குக் கீழ் வாழும் நமது ஏழை, எளிய மக்களுக்காக ‘தேசிய உணவுப் பாதுகாப்பு சட்ட’த்தை வடிவமைத்துத் தந்திருக்கிறார்!

முதலில் அவருக்கு ஒரு ‘ஓ’ போடுவோம்!

உணவுப் பாதுகாப்பு என்றால், அரசு கொள்முதல் செய்து ‘பாதுகாத்து’ வரும் கிடங்குகளில் மக்கி வீனாகி குப்பையில் வீசியெறியப்படும் உணவு தாணியங்களைப் பாதுகாப்பது என்று பொருள் அல்ல. அந்த உணவு தானியங்களை மக்கள் பயன்படுத்துவதிலிருந்து பாதுகாப்பது. அதாவது மக்களாகிய நாம், அந்த தானியங்களை உணவாக உட்கொண்டு, மலமாக வெளித்தள்ளி வீனடிக்கிறோமல்லவா. இதனைத் தடுத்து அந்த உணவு தானியங்களைக் கொண்டு சாராயம் தயாரித்தால் நாட்டின் ’வளர்ச்சி’க்கு அது பெரிதும் பயனுள்ளதாக இருக்குமல்லவா? அதன்பொருட்டு தயாரிக்கப்பட்ட சட்டம்தான் இந்த ‘தேசிய உணவு பாதுகாப்பு சட்டம்’ ஆகும்.

இதுமட்டுமல்ல, உணவுக் கிடங்குகளில் அழுகிப் புழுத்து, நாற்றமெடுத்து குப்பையில் வீசியெறியப்படும் உணவுகளைக் கூட மக்கள் பயன்பாட்டிலிருந்து ‘பாதுகாத்து’ புழு, பூச்சிகளின் பசியைப் போக்கிய பெருமைக்குரியவர் நம்ம மன்மோகன்சிங். இதற்காக உச்சநீதி மன்றத்தையே தனியொரு மனிதனாக எதிர்த்து நின்ற காட்சி நேற்றிலிருந்து அனைத்து ஊடகங்களிலும் காட்டப்படுகின்றன. 

“நரகலில் கூட நல்லரசி தேடுவோர்” என்று கிராமப்புறங்களில் இழிவாகச்  சொல்வார்கள். ஆனால் நம்ம மன்மோகன் சிங் அதில்கூட இலாப நட்டம் பார்க்கும் ஆகச்சிறந்த பொருளாதார மேதை என்பதை இந்த சட்டத்திலிருந்து நாம் புரிந்துகொண்டு அவருக்கு மீண்டுமொருமுறை ‘ஓ’ போடவேண்டும்!

காங்கிரஸ் கட்சியின் நிரந்தர பொதுச்செயலாளரான அன்னை சோனியாவின் தலைமையில் நடைபெற்ற ஐக்கிய முற்போக்கு கூட்டணி-யின் கூட்டத்தில் இந்த உணவு பாதுகாப்புச் சட்டத்திற்கு ஒப்புதல் பெறப்பட்டதாம். ஆக, இந்த ‘பெருமைக்குரிய’ சட்டத்திற்கும் மன்மோகனுக்கும் கூஜா தூக்கிய பெருமையை அனைத்து கூட்டணி கட்சிகளும் பெறுகின்றன. அதில் கருணை உள்ளம் படைத்த நம்ம கருணாநிதிக்கும் பெரும்பங்கு உண்டு. அதற்கும் கூட ஒரு ‘ஓ’ போட்டு தொலைத்துவிடலாம்!

இதுமட்டுமா நம்ம நாடாளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்படுகின்ற எத்தனையோ மிகமுக்கியமான சட்டங்களெல்லாம் வெறும் குப்பைக் காகிதமாக தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் போது உயிரோடு உலவுகின்ற சட்டங்களையும் திட்டங்களையும் ஒருகனம் பகுத்துப்பார்த்தால், இந்த தயாள குணம்படைத்த ஆட்சியாளர்களின் நோக்கம் எளிதாகப் புரியும்.

‘தேசிய வேலை உறுதித் திட்டம்’ இந்தத் திட்டம் பற்றி விடியவிடிய பேசலாம். இலட்சக்கணக்கான விவசாயிகளை தற்கொலைக்குத் தள்ளிவிட்ட இந்த (முந்தைய, தற்போதைய) அரசுகள், மிச்சமிருக்கின்ற விவசாயக் கூலிகளுக்கு வாய்க்கரிசி போடுவதற்காக உருவாக்கப்பட்ட திட்டம்தான் இது. இந்த திட்டத்தின் மூலமாக அத்துக்கூலிக்கு ஆள்வைத்து எப்படியெல்லாம் சுரண்டலாம் என்று தனியார் முதலாளிகளே கற்றுக்கொள்ளும் பொருட்டு, ஏராளமான வழிகாட்டுதல்கள் ஒவ்வொரு கிராமங்களிலிலும் வழங்கப்படுகின்றன. வேலை வாங்கிக்கொண்டு கூலி கொடுக்காமல் எப்படி ஏமாற்றலாம் என்பதையும், கொடுக்கின்ற சொற்ப கூலியில் கூட எப்படி அமுக்கல் வேலை செய்து அம்மக்களின் வயிற்றிலடிக்கலாம் என்பதையும் வெளிப்படையாகக் கற்றுக்கொடுக்க பி.டி.ஓ. , மாவட்ட ஆட்சியர் போன்ற அதிகாரிகளைத் தொடர்புகொள்ளலாம்.

வேலை செய்த கூலியைத் தர மறுத்த அதிகாரிகளைக் கண்டித்து போராடுகின்ற மக்களை துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தி ஒடுக்குவதற்காக கைநிறைய சம்பளத்துடன் போலீஸ்காரர்கள் மட்டும் இலட்சக்கணக்கான எண்ணிக்கையில் வேலைக்கு எடுத்து வைத்துக்கொள்ளப்படுகிறது. இவையெல்லாம் அந்த 100-நாள் வேலையின் சாதனைகளில் சில.

இதுமட்டுமா, கிராமப்புற ஏழை மக்களின் கையில் இத்திட்டத்தின் மூலம் கொடுக்கப்படும் சொற்ப கூலியைக் குறிவைத்து கழுகுப் பார்வையுடன் காத்திருக்கிறது கிராமப்புற சந்தையும் ‘டாஸ்மாக்’ கடைகளும். இத்திட்டத்தின் பலனை, கிராமப்புற சந்தையின் ‘சீரான’ நிலையை புள்ளி விபரங்களுடன் அடுக்கிக்கொண்டிருக்கிறது எக்கனாமிக் டைம்ஸ் என்ற ஆங்கில நாளேடு. இதுபோன்ற திட்டங்கள் நம்ம அரசியல்வாதிகளின் (குறிப்பாக இடதுசாரிகளின்) சிந்தையில் உதிப்பதற்கு காரணமாக அமைந்தது எது என்பதை இந்த புள்ளிவிபரங்களைக் கொண்டே நாம் புரிந்துகொள்ள முடியும். அதேபோல டாஸ்மாக் கடைகளின் இலாபத்தை ரூபாய் 15,000 கோடிகள் என்று பெருமிதத்துடன் குறிப்பிடுகிறது தமிழக அரசு.

இத்திட்டத்தை வகுத்த பெருமைக்குரியவர்களும் இதே ஐக்கிய முற்போக்கு கூட்டணியில் பங்கேற்றிருந்த கட்சிகளின் தலைவர்கள்தான். இதில் ஒரு கூடுதல் ‘பெருமை’யும் இருக்கிறது. இது ‘இடதுசாரி’க் கட்சிகளால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட திட்டம் என்பதுதான் அது. இத்திட்டம் கொண்டு வரும்போது, அதாவது முந்தைய ஐக்கிய முற்போக்கு கூட்டணியில் பங்கெடுத்த ‘பெருமை’ அவர்களையே சாரும்! நேற்றைய தினம் (05.09.2010) திருச்சியில் நடைபெற்ற ‘மார்க்சிஸ்ட்’ கட்சியின் பொதுக்கூட்டத்தில் அண்ணன் சீத்தாராம் யெச்சூரி இத்திட்டத்தைத் தமது கட்சி கொண்டுவந்தது பற்றி பெருமையுடன் குறிப்பிட்டிருந்தார். அவருக்கும் அவரது கட்சிக்கும் கூட ஒரு ‘ஓ’ போட்டுவிடலாம்!

இதுபோன்ற ‘மக்கள் நலத் திட்டங்கள்’ எண்ணிலடங்காமல் நாள்தோறும் நம்ம நாடாளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்டுக்கொண்டே இருக்கின்றன. ‘மீன்பிடி ஒழுங்குமுறை மசோதா’, ‘அணுவிபத்து கடப்பாடு மசோதா’, ‘அனைவருக்கும் ஆரம்பக் கல்வி திட்டம்’ இவைகள் எல்லாம் அத்தகைய சட்டங்களுக்கான வகைமாதிரிகள்.

இங்கே தமிழகத்தில் தனியார் பள்ளிகளின் கட்டணக் கொள்ளையை சட்டப்படி அங்கீகரிக்கும் பொருட்டு கொண்டுவரப்பட்ட கல்விக்கட்டண வரம்புகள், சமச்சீர் கல்வி போன்ற பெயரளவுக்கான திட்டங்கள் எந்த அளவுக்கு மக்களுக்கு பயனளிக்கின்றன என்பதை தினசரி செய்திகளைக் கொண்டே நாம் தெரிந்துகொள்ளலாம்.

இப்போது மீண்டும் உணவுப் பாதுகாப்பிற்கும் வறுமைக்கும் வருவோம். 1963-ம் ஆண்டு மகாராஷ்டிராவில் கொடிய பஞ்சம் நிலவியதாம். அப்போதைய மகாராஷ்டிர அரசு ஒரேயொரு சட்டத்தின் மூலமாக அத்தகைய பஞ்சம், பட்டினி போன்றவற்றை ஒழித்துவிட்டதாம். இதிலிருந்து நமது இன்றைய மத்திய அரசு அன்றைய மகாராஷ்டிர அரசைப் பார்த்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று எழுத்தாளர் சாய்நாத் திரைகிழிக்கிறார்.

1963 பஞ்சத்தையொட்டி மகாராஷ்டிர அரசு கொண்டுவந்த அந்த சட்டம் என்ன தெரியுமா? அரசுக் கோப்புகளிலிருந்து அல்லது அவைக் குறிப்புகளில் இருந்து பஞ்சம், பட்டினி, பசி போன்ற சொற்களை அறவே நீக்குவது என்பதும் அந்த வார்த்தைகளுக்குப் பதிலாக ‘வறட்சி’ என்ற சொற்பதத்தைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துவதும் தான் அச்சட்டத்தின் நோக்கம். இப்படியாக அங்கு பசி, பட்டினி, பஞ்சம் போன்றவை முற்றிலுமாக ஒழிக்கப்பட்டது.

அதேபோல நம்ம மத்திய அரசு விவசாயிகள் தற்கொலை குறித்து கவலைப்படுவதை நிறுத்திவிட்டு, யார் விவசாயிகள்? எது தற்கொலை? என்பதை மட்டும் மறுவரையறை செய்து மாற்றி அறிவித்துவிட்டால்! விவசாயிகள் தற்கொலை என்ற அவப்பெயரிலிருந்து அரசைக் காப்பாற்றிக் கொள்ளலாம் அல்லவா?!

எப்படியிருக்கிறது பாருங்கள். இதனைக் குறிப்பிட்ட சாய்நாத் அவர்களும் நாமும் விளையாட்டாகவோ நகைச்சுவையாகவோ இதனைச் சொல்லவில்லை. வயிறெறிந்து இதனை எழுதுகிறோம், பேசுகிறோம். நாடு மறுகாலனியாகிவிட்டதையும் இங்கு நிலவுகின்ற அனைத்துப் பிரச்சினைகளுக்கும் அதுவே அடிப்படை என்பதையும் நாம் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். ’காட் ஒப்பந்தம்’ என்னும் அடிமைச் சாசனம் நிறைவேற்றப்பட்டது முதல் இப்போதைய அனுவிபத்து கடப்பாடு மசோதா வரை அனைத்து ஒப்பந்தங்களிலும் பன்னாட்டு முதலாளிகளுக்கு நமது ஆட்சியாளர்கள் விலைபோனது பச்சையாகத் தெரிகிறது. குறிப்பாக இவையனைத்தையும் மன்மோகன் சிங்கின் கரங்கள்தான் உருவாக்கியது என்பதையும் நாம் மறந்துவிடக்கூடாது.

இந்திய நாடாளுமன்றம் என்பது பன்னாட்டு முதலாளிகளின், அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் விரலசைவுக்குத் தகுந்தவாறு நடத்தப்படுகிறது என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ள இன்னும் வேறு ஏதேனும் ஆதாரங்கள் தேவையா?

சிறப்புப் பொருளாதார மண்டலங்கள் எனும் பெயரில் உருவாக்கப்படும் குட்டி சமஸ்தானங்களோடு நமது அரசு போட்டுக்கொண்டிருக்கின்ற ஒப்பந்தங்கள் இரகசியமாகவே இன்னும்  இருக்கிறது. நாள்தோறும் சுமார் ஆயிரம் கோடிகளை வரிச்சலுகையாக தரகுப் பெருமுதலாளிகளுக்கு அள்ளிக்கொடுத்து வரும் இந்த அரசு, பெரும்பான்மை உழைக்கும் மக்களை பசியிலும் பட்டினியிலும் தள்ளி விடுகிறது.

 இத்தகைய அனைத்து விதமான மோசடிகளிலும் ஒரு சர்வகட்சி கூட்டணி இருப்பதை நாம் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். ஒருவரை ஒருவர் எதிர்ப்பதாக நாடகமாடிக்கொண்டு மக்கள் விரோதக் கொள்கைகள் நிறைவேற்றப்படுவதில் அனைவரும் கூட்டாகப் பங்கெடுக்கிறார்கள். தேர்தல் முறையிலும் (இடது, வலது கம்யூனிஸ்டுகள் உள்ளிட்ட) நாடாளுமன்ற ஓட்டுக்கட்சிகளின் தலைமையிலும் நம்மை நாம் பாதுகாத்துக்கொள்ள முடியாது.

இந்திய நாட்டை ‘பட்டா’, ‘சிட்டா-அடங்கல்’ இல்லாமல் சுருட்டிக் கொண்டிருக்கிறது அமெரிக்கா. ஆனால், பாட்டாளி வர்க்கக் கட்சியாக சொல்லிக்கொள்ளும் இடதுகளும் வலதுகளும் மாநில அரசுகளிடம் வீட்டுமனை பட்டா கேட்டு ‘மாபெரும் இயக்கம்’ நடத்துகிறார்களாம். இவர்கள் கம்யூனிசத்தின் வழிவந்தவர்களா அல்லது நீரோவின் வழிவந்தவர்களா என்பதை நாம் சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டும்.

வறுமையும் பசியும் பட்டினியும் ஒழியவேண்டுமென்றால் மன்மோகன்கள் ஒழியவேண்டும். மன்மோகன்கள் ஒழியவேண்டுமென்றால் அவரது திட்டங்களை மோகிக்கும் ஓட்டுப் பொறுக்கிகள் ஒழிக்கப்பட வேண்டும். எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக இப்போதிருக்கும் இந்த நாடாளுமன்றக் கட்டமைப்பே குறுக்கு நெடுக்காக பிளந்து எறியப்பட வேண்டும். அதற்கு ஒரு புரட்சி வேண்டும். புரட்சிகர போராட்டங்கள் வளரவேண்டுமென்றால் இடது, வலது கைக்கூலி கம்யூனிஸ்டுகள் மக்கள் மத்தியிலிருந்து துடைத்தெறியப்பட வேண்டும். துடைத்தெறிவோம்! நன்றி!

தோழமையுடன்,

சுரேஷ்.

letusdebate1@gmail.com

=====================================================

தொடர்புடைய கட்டுரைகள் (அவசியம் படிக்கவேண்டுகிறோம்...)

1.  தேசிய உணவுப் பாதுகாப்பு சட்டம்: பசியைப் போக்குமா? பட்டினியில் தள்ளுமா? - புதிய ஜனநாயகம்.

2. விலைவாசி உலகத்தரமானது! பட்டினி நிரந்தரமானது! - புதிய ஜனநாயகம்.

3. இப்படியொரு இந்தியா இருப்பது உங்களுக்குத் தெரியாதா?

4. காங்கிரசின் சிக்கனம்! ஊரை ஏய்க்கும் வக்கிரம்!

5. மீன்பிடி ஒழுங்குமுறை மசோதா: மீனவர் மீதான இந்திய அரசின் போர்!


தொடர்புடைய சாய்நாத் அவர்களின் பதிவுகள்:

1. Food security, by definition.

2. How to feed you billionaires?

3. Food security - of APL, BPL and IPL

4. Oliver Twist seeks food security

====================================================

அன்பார்ந்த நண்பர்களுக்கு ஒரு வேண்டுகோள்!

இக்கட்டுரையின் மீது தங்களுக்கு இருக்கும் மாற்றுக்கருத்துக்களை தவறாமல் பதிந்து விவாதிக்க வேண்டுகிறோம்.

அதேபோல தங்களுக்கு ஆதரவுக்கருத்து இருந்தால் கீழே உள்ள திரட்டிகளின் கருவிப்பட்டையை அழுத்தி வாக்களிக்கவும். உங்களுக்கு ஆதரவுடைய இக்கருத்து வேறு பலரைச் சென்று சேர்வதற்கு அது உதவும். நன்றி!